Liek en Saar verkennen de wereld

Zondag 31 augustus 2008

Nadat we ons verhaal van Cochabamba op de site hebben gezet, eten we een snelle pizza en rennen we terug naar het hotel om onze koffers op te halen. We kopen een ticket en even later zitten we al in de bus richting Uyuni. We zitten helemaal achterin en hebben goed zicht op alle locals die met dikke dekens en met warme kleding aan, plaats nemen voor ons in de bus. De bus begint te rijden en binnen no time liggen we lekker te tukken.

Maandag 1 september 2008

Rillend van de kou worden we middernacht wakker en kruipen we dicht tegen elkaar aan om het nog een beetje warm te krijgen. Van slapen komt het niet meer want we rijden over een verschrikkelijke hobbelige weg en het lijkt wel alsof we aan het paardrijden zijn, dus kijken we maar naar de prachtige ijsbloemen die op de ramen zichtbaar zijn. Dodelijk vermoeid komen we rond 6 uur aan in het saaie Uyuni. We stappen de bus uit en worden onmiddelijk belaagd door verschillende tourvrouwtjes en tourmannetjes die met hun brochures tegen onze koude neuzen aan het wapperen zijn. Een van de vrouwtjes stapt uit een mooie Jeep en wanneer ze ons vertelt van haar tour die om half 11 gaat vertrekken, besluiten we (nadat we gecontroleerd hebben of we wel ergens een douche kunnen pakken) om dat dan maar te doen. We gooien onze tassen bij haar in het kantoor en douchen in een hostel vlakbij. We ontbijten, kopen thermo-ondergoed en doden de resterende tijd met een potje internet. Wanneer we terug komen bij het kantoor maken we kennis met onze tourgenoten. De aankomende 3 dagen zullen we doorbrengen met het hippiestel Aviv (Amerikaanse/Israelische) en Juan (Frankrijk) en met de twee israelische vrienden David en Homer. Al onze spullen worden op het dak geladen en wij proppen onszelf in de Jeep. We zijn nog geen 7 minuten onderweg of onze chauffeur/gids rijdt regelrecht tegen een lantaarnpaal aan en wilt niet langer op tour. Gelukkig wordt er binnen no time een andere Jeep geregeld en een andere aardige chauffeur/gids rijdt ons vrolijk richting zoutvlaktes. We zien de omgeving langzaamaan veranderen. Om ons heen is niets anders dan wit en aan de horizon zien we bergen die onnatuurlijk in de lucht lijken te zweven. We stoppen onderweg bij grote hopen zout en we nemen een kijkje in een zoutmuseum (waar we het natuurlijk niet kunnen laten om even aan de zoutbeelden te likken). Liek koopt een prachtig zoutkristal die ze bij de volgende stop helaas meteen vergeet mee te nemen. We lunchen bij een eiland van rotsen en kaktussen en we hebben een half uur de tijd om de omgeving te verkennen. Op het prachtige witte zout maken we foto´s die het menselijk oog een beetje bedriegen doordat er flink met de diepte gesjoemeld kan worden. Het is al laat en de Jeep brengt ons naar onze eerste overnachting; een zouthotel. We hebben een kamer voor ons tweetjes en weer testen we uit of alles echt wel van zout is gemaakt door even aan het bed, het tafeltje en de muren te likken. Met onze groep eten we een heerlijk maal en drinken we een glaasje rode wijn. Aviv en Juan pakken hun gitaars erbij en tot een uurtje of 10 luisteren we naar hun mooie stemmen en gitaarspel. Voordat we gaan slapen nemen we nog een kijkje buiten en zien we overweldigend veel sterren. Prachtig!

Dinsdag 2 september 2008

Om 7 uur zitten we aan de zoutentafels aan het ontbijt en nog geen uurtje later liggen al onze spullen weer op het dak en ons gezellig groepje in de Jeep. De muziek in de auto wordt aangezet en we zingen gezellig mee terwijl we kijken naar het wederom prachtige landschap. Onze eerste stop van de dag is bij de grote lavaformaties. Enorme rood/oranje rotspartijen strekken zich tot de horizon uit en wij nemen de tijd om even lekker te klauteren en te klimmen. We rijden verder, zakken lekker onderuit en genieten van al het moois om ons heen. We rijden langs een enorme berg die uit 7 verschillende kleuren bestaat, we zien prachtige laguna´s, we zien meer bergen die in de lucht zweven, en we zien rotsen met rare groene beplanting. We stappen uit om een klein stukje door het wonderbaarlijke berglandschap te lopen zodat de Jeep de moeilijke bergpaden wat gemakkelijker kan berijden. We maken ook een stop bij een felrood gekleurd meer met daarin honderden flamingo´s. We kunnen werkelijk onze ogen niet geloven, zo bijzonder. Wanneer de auto stopt komt er gezellig een vosje aangerend die een minuutje voor ons poseert voordat hij weer verder rent. We lunchen bij een ander prachtig meer met Flamingo´s en we nemen weer een kijkje bij andere lavaformaties.
In ons nieuwe hotel delen we de kamer met de groep. We drinken een biertje, eten een chipje en genieten van een lekkere maaltijd. Binnen no time zijn de gitaren erbij gepakt, maar dit keer zingen we gezellig met ons allen een liedje! Tot in de diepste uurtjes zingen we de ene na de andere hit en we hebben een kleine afterparty in onze kamer waarbij we op onze bedden dansen op de muziek van Tiesto.

Woensdag 3 september 2008

Met een lichte druk achter de ogen en bij de slapen, worden we om 5 uur wakker gemaakt door de wekker van Liek. We sleuren onszelf uit onze bedjes en frissen ons op. 5 minuten later staat ons gidsje al klaar met zijn Jeep en rijden we de zonsopgang tegemoet. Rond een uurtje of 6 komen we aan bij weer een totaal anders en wederom zeer bijzonder landschap. Hete stoom spuit uit de grond en gloeiende lava stroomt onder de grond, in plassen en riviertjes. We lopen door dit sprookjesachtige gebied, doodsbang om uit te glijden en in een gefrituurd meisje te veranderen. Snel gaan we weer de Jeep in, want alhoewel het onder de grond heter is dan 90 graden en de zon langzaam opkomt, onze voeten en vingers zijn langzaam aan het bevriezen. De Jeep rijdt een stukje verder en stopt bij natuurlijke warmwaterbronnen. Er staan veel meer Jeeps omheen en het hete bad is afgeladen vol met toeristen, maar wij hebben een gelukje. Aviv en Juan gaan vandaag door naar Chili en moeten door de gids bij de grens worden afgezet, die ons daarna bij het bad komt ophalen. Wij mogen dus lekker lang in het bad terwijl alle andere toeristen al verder met hun tour zijn. Ruim 2,5 uur zitten we te stikken in de stoom en laten we onze gezichtjes roodkleuren door de zon.
Als de Jeep terug is springen we in de auto die ons weer naar Uyuni brengt. We gebruiken de lunch bij wat lieve lama´s en aan het eind van de middag stoppen we bij een treinkerkhof waar we de zon achter roestige stukken trein onder zien gaan. Lekker moe komen we aan in Uyuni. We omhelzen onze gids en bedanken hem voor een geweldige tijd, waarna we dineren met onze israelische vrienden bij een belachelijk duur Italiaantje. Even later nemen we ook van hen afscheid en zoeken we de bedden op.

Donderdag 4 september 2008

We checken uit en pakken om 6 uur de bus richting Tupiza. Als we aankomen in het dorpje worden we direct van straat geplukt door een aardig dametje. Ze heeft een kamer voor ons en kan ons ook aan wat paarden helpen om de omgeving mee te verkennen. In het dorp bereiden we ons voor op onze paardrijtocht en trakteren onszelf op geruite blousen en stoere hoeden. Terug in het hotel houden we een modeshow en gaan die avond vroeg naar bed zodat de spieren goed soepel zullen zijn voor de 7 uur durende paardrijtocht.

Vrijdag 5 september 2008

We hijsen ons in de fanatieke cowboykleding en ontmoeten beneden in het hostel onze 12 jarige gids (Michael). Hij kijkt ons wat vreemd aan, maar neemt ons vervolgens toch maar mee naar de paarden die aan de weg op ons staan te wachten. We krijgen beenbeschermers om en een beetje zenuwachtig bestijgen we onze paarden. Rustig lopen we het dorp uit, maar dan vraagt Michael of we misschien ook wat harder willen gaan. Met kleine schopjes laten we de paarden wat galopperen. Wij hobbelen wat mee en vinden het allemaal maar reuze spannend. Nu al voelen we dat onze billen een beetje beginnen te branden en we zijn nog niet eens een half uur onderweg. Uit het dorp slaan we een stoffig weggetje in. Een groep geiten met herder komt ons tegemoet. We worden omgeven door rood gekleurde bergen in alle vormen en maten en kleine zandweggetjes leiden ons door het gebergte heen. Galop is nog niet hard genoeg voor Michael en hij legt ons uit hoe we in draf kunnen gaan. De paarden gaan er direct als een speer vandoor en wij houden ons maar heel goed vast aan de teugels. Het is ontzettend spannend, maar ook super gaaf. Met onze kledij erbij voelen we ons echte cowgirls. Na twee uurtjes rusten we uit bij een rivier en eten een specialiteit van lamavlees en rijst. Als onze konten weer wat bij zijn gekomen beklimmen we onze paarden en rijden de rivier door naar de overkant. Een weggetje leidt ons nog dieper de bergen in. Lopend, in galop, in draf en wadend door rivieren trotseren we het gebied. 7 uren vliegen voorbij en voordat we het weten zijn we alweer terug in Tupiza. We nemen afscheid van onze paardjes en Michael en lopen met o-benen terug naar het hostel. Met stijve spieren en beurse konten duiken we onze bedjes lekker in.

Zaterdag 6 september 2008

We staan om 3 uur op en pakken onze tassen in. Om 4 uur zijn we op het busstation en stappen in de bus die ons naar de grens met Argentinie zal brengen. In de bus doen we nog een slaapje en zijn vervolgens om 7 uur in het grensplaatsje. We sluiten aan in de rij bij het duanekantoor. We moeten verschrikkelijk lang wachten en net als wij bijna aan de buurt zijn, stapt er een kwiek oud dametje uit het niets tevoorschijn en dringt lekker voor. Grr.. Na nog een voordringkoppen zijn ook wij uiteindelijk aan de beurt en de tientallen mensen achter ons in de rij kijken sago naar ons als de heren van de balie even lekker de tijd nemen om met ons te praten. Tien minuten hebben we alleen nog vijanden achter ons in de rij, maar wij stappen Argentinie binnen. Een taxi brengt ons naar het busstation waar we een ticket kopen naar Salta. We schrikken ons rot. We wisten wel dat Argentinie duurder zou zijn, maar dat de bustickets 6 keer zo duur zouden zijn als in Bolivia hadden we echt niet verwacht. Wel worden we in de bus verwend met heerlijke, comfortabele stoelen. We genieten van een mooi heuvelachtig en groen landschap en komen aan het eind van de middag in Salta aan. Een taxi brengt ons naar een gezellig hostel waar we een dorm nemen, omdat we een eigen kamer niet kunnen betalen. We verkennen de stad en shoppen wat. We genieten van de luxe winkels en grote supermarkten. Ook de kerken, gebouwen en huizen zijn mooi en zien er zoveel verzorgder uit dan in Bolivia. We kopen een lekker wijntje en drinken deze op in het hostel. We trekken onze net gekochte truitjes aan en lopen richting het uitgaansgebied. Het is heel druk op straat en we weten niet zo goed waar we heen moeten. We besluiten de eerste de beste kroeg maar in te duiken. We belanden in een tent vol met ouwe sokken, maar krijgen wel een gratis dansvoorstelling te zien. Jongens en meisjes dansen in originele kleding. We raken meteen helemaal in Argentijnse sferen. De rest van de nacht dansen we ons eigen dansje en zijn pas vroeg in de ochtend terug in onze dorm.

Zondag 7 september 2008

Nadat we zijn uitgeslapen lopen we nog wat rond door de stad. We proberen een auto te huren om mee naar Mendoza te rijden, maar helaas pakt dat wat te duur uit voor ons. 1500 dollar is toch wat buiten ons budget. We hangen wat in het hostel, drinken nog een lekker wijntje en duiken vroeg onze bedjes in.

Maandag 8 september 2008

We checken uit en pakken een bus naar het busstation. We hebben niet echt plannen voor vandaag en pakken de lonely planet er dus maar bij. We besluiten dat we naar Cafayate willen reizen, maar als we rondvragen is er geen bus die daar vandaag nog meer naartoe gaat. We kopen een koffie en lezen nog maar even verder. We zijn mega sloom en kunnen echt niet bedenken wat we willen. Een uur later, wanneer mensen ons echt vreemd aan gaan kijken omdat ze afvragen wat we hier nu eigenlijk doen, kopen we een stikduur ticket voor de bus naar Mendoza. We moeten een paar uur wachten dus gaan we nog maar eventjes het centrum in om te shoppen om tegen het einde van de middag een super de luxe bus in te stappen. Het is nog een paar uur licht en we zien super mooie gebieden met groene heuvels, meertjes, boerderijtjes en we wanen onszelf een beetje in Nederland. Met etenstijd worden we bedient zoals in het vliegtuig. Een dienblad met lekkernijen wordt ons voorgeschoteld en we eten een soort boerenkool met kip. Heerlijk! Na een filmpje vallen we in slaap en slapen de hele nacht door.

Dinsdag 9 september 2008

Wanneer we wakker worden is het licht. Het landschap is totaal veranderd. In de verte zien we hoge bergen met sneeuwtoppen, maar de omgeving daarvoor is vlak en gevuld met grote wijngaarden. Op het busstation van Mendoza worden we aangesproken door een man die ons wel naar zijn hostel wil brengen. Wij zijn een beetje gaar en vinden dat wel makkelijk. Er wordt ons veel beloofd: gratis internet, relaxte hanghoek, tv en dvd en een eigen kamer. We komen aan in een ruitjeshuis. Binnen rennen kinderen rond, wordt er in de keuken een flinke pot gekookt, klinkt er keiharde muziek door speakers en ontmoeten we binnen twee minuten 8 andere bewoners. We zijn in een echt Argentijns huishouden beland. We wurmen ons door de mensenmassa naar onze kamer, douchen en lopen de stad in. Ook Mendoza is weer een mooie stad en om daar in alle rust van te kunnen genieten nemen we plaats op een terrasje en bestellen een flesje witte wijn en wat heerlijke hapjes. We hebben het heerlijk en hebben het gevoel dat we leven als mensen op stand. Ook onze manier van praten passen we aan. Zonder dat we het doorhebben beginnen we ineens heel kak te praten en houden dat de rest van de dag vol. s Avonds eten we een delicaat diner bij de Mac Donalds en hangen nog wat in het hostel. Heeeeeeeerlijk genieten allemaal, een goed nacht!

Woensdag 10 september 2008

Na een ontbijtje met vader, moeder en de kindertjes van het hostel, pakken we een bus richting de wijnstreek van Mendoza. Mendoza is het belangrijkste wijngebied van Argentinie. 70 procent van alle wijn die in Argentinie wordt geproduceerd komt hier vandaan. Die heerlijkheid moet natuurlijk geproefd worden... We huren een fiets en krijgen een kaart met daarop alle verschillende wijnhuizen in de omgeving. Na 2 km. fietsen, op kleine weggetjes tussen de wijngaarden, komen we aan bij het eerste wijnhuis, wat ook meteen een museum is. We lopen naar een balie en vragen wat we hier precies kunnen doen. We worden een beetje uitgelachen door de bitchie balie trienes en verkennen de boel dan maar zelf. We lopen langs grote vatten en allerlei wijngedoe, maar vluchten het huis vervolgens zo snel mogelijk maar weer uit. Bij het tweede wijnhuis hebben we meer geluk. Het wijnhuis ziet eruit als een boerderij en is gelegen tussen de wijngaarden. Een vriendelijk jongen heet ons welkom in het wijnhuis van zijn familie. Hij legt ons uit hoe de wijn wordt gemaakt en geeft ons een rondleiding door de wijnkelders. We proberen twee verschillende soorten rood en nuttigen deze in de tuin. De wijn is heerlijk, maar we hebben nog heel wat wijnhuizen te gaan en stappen weer op de fiets. Het volgende wijnhuis ziet er uit als een crematorium. We lopen rond over de wijngaarden en proberen vier verschillende wijnen. Als we weer op de fiets stappen wordt ons bekakte accent steeds erger en is fietsen ineens heel moeilijk. Als we veilig bij het volgende wijnhuis zijn aangekomen besluiten we naast het wijnproeven, ook maar even wat te eten. Na het eten zijn we super moe en besluiten we terug te fietsen. Op onze weg terug doen we nog een chocoladefabriek aan, maar van de chocola kunnen we niet echt meer genieten. Als we onze fietsen weg hebben gebracht, pakken we de bus terug naar de stad. We pakken onze tassen en een taxi naar het busstation. Om 8 uur stappen we de bus in die ons naar Buenos Aires zal brengen. Alles is weer super goed geregeled. Na een kopje koffie krijgen we vandaag zelfs een bingokaart en spelen we met al onze reisgenoten een gezellig potje bingo. Leuk! Na een heerlijke maaltijd en een filmpje vallen we in slaap

Donderdag 11 t/m maandag 15 september 2008

Lekker uitgerust komen we na 16 uur bussen aan in de inmens grote stad Buenos Aires. We besluiten om een taxi te pakken naar een hotel in een leuke buurt. Helaas begrijpt de taxichauffeur ons verkeert en zet hij ons in een totaal ander gedeelte van de stad af. Een flinke bom duiten armer zitten we een kwartiertje later in de metro en weer 10 minuten later checken we in. Het leven is hier duidelijk duurder en we nemen maar weer eens een dorm om de kosten te drukken.
We gebruiken onze tijd in Buenos Aires om de stad goed te bezichtigen; we lopen van de ene mega winkelstraat naar een andere buurt met leuke boutiekjes, we struinen markten en pleinen af, gaan nog wat winkels in en uit en komen dagelijks thuis met in beiden handen een tas of 3. We slaan spijkerbroeken, leren jassen, truien en rokjes in zodat we goed voorbereid zijn op het Nederlandse weer over 4 weken. We kijken vluchtig naar wat mooie gebouwen en bezoeken snel snel het mooie kerkhof waar Evita ligt begraven, om vervolgens met de metro nog een ander wijkje met wat shops uit te proberen.
We proberen nog wat heerlijke Argentijnse wijntjes uit en zijn blij als we er een paar herkennen uit Mendoza. De wijn combineren we met blauwe kaasjes en chorizo worstjes en een filmpje in het hostel. Op vrijdag avond trakteren we onszelf na een flink vermoeiende shop dag op een overheerlijke steak. Op aanraden van verschillende medereizigers gaan we uit eten bij een overvol en super druk restaurant. We komen om 11 uur aan en hebben geluk want er is net een tafeltje vrijgekomen. We laten ons adviseren door de ober en krijgen razendsnel een zalige wijn ingeschonken en een super mooi en super veel en super lekker groot stuk vlees geserveerd. Op de tafel worden 13 kleine bakjes neergezet met groentetjes, sausjes en weet niet wat meer. We eten en eten, drinken nog een flesje wijn en zijn zielsgelukkig! Liek krijgt er zelfs een snotneus van.
Op zaterdag avond vinden we het tijd om het nachtleven van Buenas Aires te gaan ontdekken en op aanraden van een lerenjassenverkoper nemen we rond een uurtje of 12 een taxi naar een hippe bar. We zitten aan de bar, drinken een drankje, gaan naar beneden, dansen een dansje en uren later hikken we naar huis. Zondagochtend bezoeken we cultureel Buenos Aires en kijken we naar verschillende stellen op straat die hun tangokunsten aan het vertonen zijn. Op prachtige muziek zwieren ze hun benen en armen rap van links naar rechts. We krijgen er een beetje hoofdpijn van en zijn ook een beetje moe van al het shoppen, dus kijken we nog maar een filmpje in het hostel. Maandag bezoeken we snel nog een ander gedeelte van de stad en kijken we naar de traditionele gekleurde huisjes in de toeristenwijk, voordat we de bus pakken naar de Iguazu.

Dinsdag 16 september 2008

We wrijven de slaap uit onze ogen en zien heel veel groen om ons heen. Nog voordat de bus gestopt is gooien we onze nieuwe schoenen in onze jassen en trekken we onze oude slippertjes aan. Het is heerlijk tropisch weer! Na lang wikken en wegen besluiten we om vandaag een rustig dagje te doen en vragen we een taxichauffeur om ons af te zetten bij een luxe hostel met enorm groot zwembad. Wanneer we daar aankomen schrikken we een beetje van de hoeveelheid toeristen, het lijkt hier wel Grand Dorado! Als we ook nog eens de prijs horen, besluiten we om een taxi terug naar het busstation te nemen, onze tassen in een kluisje te stoppen, onze korte broeken in de wc aan te trekken en de bus te pakken naar de watervallen. Dan maar met flinke wallen onder onze ogen!
Bij de Iguazu stippelt een aardige medewerker een leuke weg voor ons uit en in een wip zitten we tussen de honderden andere toeristen in een treintje. Bij het eindpunt moeten we over enge ijzeren bruggetjes door het prachtige landschap lopen en wanneer we het schuimende water met lawaai de diepte in zien storten, vallen onze monden open van bewondering. We weten even niets tegen elkaar te zeggen (onder de indruk, maar ook een beetje moe!) en genieten van dit natuurspectakel. Met het treintje gaan we weer terug maar halverwege stappen we uit en strekken we de benen. Met heerlijke ijsjes in de hand bezoeken we nog meer watervallen, zien we aapjes, kijken we naar regenbogen en nemen we foto´s van en voor de andere toeristen. We nemen een bootje naar een eiland, klimmen nog een stukje en zien dezelfde watervallen maar nu van onderaf. We vinden maar weer eens dat we ontzettend boffen met onze reis, we zien ook zo veel mooie dingen! Moe maar voldaan zitten we rond 5 uur in de bus terug naar het busstation. We pakken onze tassen uit de kluis, eten een broodje hamburger en zitten binnen een half uur weer in de volgende bus die ons afzet bij de grens met Brazilie. We wisselen onze laatste Argentijnse munten om, krijgen stempels in ons paspoort en we zijn weer in een nieuw land! We regelen een nachtbus naar de kust van Brazilie en om 9 uur zijn we alweer lekker naast elkaar aan het tukken.

Woensdag 17 september 2008

Felle blauwe lucht, felle blauwe zee.... hoera, eindelijk weer strand!!! We zijn van plan om de laatste weken van onze reis op het strand door te brengen en we beginnen hier meteen maar mee. We gooien onze spullen (hangen wel onze leren jasjes op in de kast) snel in de slaapkamer van ons leuke nieuwe appartementje met eigen keuken, trekken onze bikini´s aan, schrikken van onze witte lijven, smeren wat met zonnebrand en sprinten naar het strand. Een uur later sprinten we weer terug want er staat een verschrikkelijk harde en koude wind. Uit de wind en in de zon drinken we in onze tuin een biertje om vervolgens macaroni in onze keuken te maken. We spelen een spelletje rummicub, drinken een glaasje wijn, douchen en ploffen in onze bedden.

Donderdag 18 september 2008

Om 9 uur worden we wakker en zijn blij dat we het zonnetje weer zien schijnen. We douchen, scheren, poetsen tanden, eten gebakken eieren, drinken een zelfgemaakte yoghurt/aardbeien shake, drinken een kopje koffie en begeven ons in hemdjes naar buiten. Na een flinke wandeling over het eiland van Floreanapolis vinden we een fijn strand waar we lekker gaan liggen bakken. Wanneer onze huidjes wat rood beginnen te zien is het tijd om weer op te stappen. We hebben gelukkig nog alle tijd om poepbruin te worden! Met de bus terug naar het appartement, kliekjes van gister opeten en hup achter internet om snel onze verhalen met jullie te kunnen delen.

Tot de volgende keer maar weer!! Kus, Liek en Saar