Liek, Saar en Bar in de kou

Woensdag 14 mei 2008 en donderdag 15 mei 2008

Dinsdagavond zijn we met een volle boodschappenlijst naar de supermarkt in Santa Marta gegaan en volbeladen reden we weer terug naar ons luxe appartement. Onze koelkast is tot de nok toe gevuld met witte wijn, champagne, bier, chips, chocolade, brood en beleg. Fruit was helaas te duur, dus maar eventjes een beetje ongezond doen. We hoeven ons paradijsje voor niets en niemand meer te verlaten, dus we genieten van onze vakantie. We hangen op het strand, kijken mega veel televisie terwijl we afkoelen bij de airco en we plunderen de koelkast.

Woensdag kopen we op het strand van een gezellig vissersmannetje 3 grote vissen. Ze moeten nog ontleed, ontveld en ontdarmd worden, maar voor Liek is dat een koud kunstje en behendig snijdt ze de vissen met een bot mes door hun buikjes en verwijdert ze bloederige stukken ingewand. De uiteindelijk naar kip smakende vis met aardappeltjes en sla is een goede bodem voor een dansavond, en gedrie vertrekken we naar de populaire plaatselijke discotheek, waar we al snel op de dansvloer staan te swingen.
Op Donderdag eten we ook een culinair hoogstandje. Van dezelfde visser kopen we een pond grote garnalen en we flansen een zalige pasta in elkaar met knoflook, roomkaas en een witte wijn saus. Goddelijk!!!

Vrijdag 16 mei 2008

We staan lekker op tijd op. Met tranen in onze ogen nemen we afscheid van ons prachtige en super de luxe appartement. We sjokken naar de hoofdweg van Taganga, stappen in het shuttlebusje naar Santa Marta en laten ons afzetten bij het busstation. We zijn van plan om naar het nationaal park Tayrona te gaan. We moeten eerst nog even pinnen, dus Saar loopt kilometers richting centrum om vervolgens 3 verschillende appartaten te proberen om er dan achter te komen dat haar pas niet werkt. Doodvermoeid komt ze anderhalf uur later terug. Liek gaat nu proberen te pinnen. Als ze uit het oog is van Bar en Saar stapt ze snel op een motorfiets, laat zich naar de pinautomaat scheuren, pint geld en is binnen 10 minuten terug. We stappen weer een bus in en 2 uur lang rijden we door een prachtig gebied richtng park. Daar aangekomen blijkt dat we nog 3 kwartier door de jungle moeten lopen om bij de eerste slaapplek te komen. We hebben echt geen zin om onze tassen mee te sjouwen en we regelen dat we ze achter kunnen laten bij een restaurantje bij de ingang. De belangrijkste spullen pakken we uit onze tassen en stoppen we in ons handbagage en sarongs (om daar vervolgens ook tassen van te maken door ze om onze nek te knopen). We stappen gezellig gedrie door de jungle en zingen gezellige nederlandse wijsjes. De jungle ziet er totaal anders uit dan dat we toen nu toe hebben gezien, maar het is ook de eerste keer dat we in de jungle aan de carribean zijn. Behalve de gebruikelijke bomen en planten zijn er nu ook heel veel rotsten, stenen en keien die overal verspreid liggen. We nemen flink wat pauzes om al het moois om ons heen te bekijken, om boterhammetjes met caramelspread te eten en om foto’s te maken van paarden en ezeld die door de jungle galopperen. Uiteindelijk komen we aan op de plaats van bestemming en we krijgen alledrie een fijne hangmat toegewezen. We worden door twee mannen uitgenodigd voor een kopje koffie en cocoscake, maar na de uitnodiging om hash en cocaine te gebruiken besluiten we ons terug te trekken op het strand om in de prachtige omgeving lekker te filosoferen over ons heerlijke leventje. Als welkome afwisseling eten we pasta met tonijn. We hebben onze waterkoker achter gelaten bij de ingang, dus worden we vrienden met wat hippies en mogen we hun pan en vuur gebruiken om de pasta in te koken. We hebben echter geen zin in hippie gesprekken en asociaal trekken we ons terug om in stilzwijgen ons maaltje te verorberen. Als het donker is gaan we nog een spannende tocht maken op jacht naar krokodillen. Bij lagunas schijnen we met onze zaklantaarns naar de kant om lichtjes te spotten die kennelijk de ogen van de krokodillen zijn. Oke, bijzonder spannend (not). Na een plas in de jungle duiken we onze hangmatjes in.

Zaterdag 17 mei 2008

Al vroeg worden we wakker. We hebben allemaal best lekker geslapen, maar we zijn wel continue wakker geworden door muggen, gesluip om ons heen, regen, wind, gezucht en gedraai. We eten ons ontbijtje, verzamelen onze spullen en gaan op pad. En wat voor een pad! We volgen een weggetje deels over het strand en deels door de jungle. Na elke bocht kijken we onze ogen uit en houden we onze adem in bij het zien van zoveel moois. We passeren prachtige stranden bezaaid met grote keien en bewoond door hordes vogels, en we nemen een pauze om een lekkere duik in de koude en ruige zee te nemen. We lopen een flink stuk door om uiteindelijk bij een hoge berg van keien naar boven te klimmen om wat gezellige kiekjes te nemen en onze lunch te nuttigen. 3 uur later staan we weer bij de ingang van het park en halen we onze tassen op. We trekken gemakkelijke kleding aan, stoppen handige spullen in onze rugtassen en maken ons klaar voor een lange busrit naar de hoofdstad van Colombia, Bogota. In de bus terug naar Santa Marta maken we praatjes met de locals die ons vertellen hoe, wanneer, waar en voor hoeveel geld we de bus naar Bogata moeten nemen. We stappen over in een super de luxe bus. De stoelen kunnen zo ver naar achteren dat het net bedden zijn. Nog een paar uur kijken we naar buiten om het sprookjesachtige landschap van Colombia te bewonderen, om daarna onze stoelen in de verste stand te zetten om tot de ochtend lekker te kunnen dutten.

Zondag 18 mei 2008

We worden wakker vanhet geschud en gerem van de bus. Het heuvelachtige landschap heeft zich verruild voor hoge bergen. Tergend langzaam komen we vooruit en om 2 uur komen we eindelijk aan in Bogata. We hebben totaal 22 uur in de bus gezeten!! We verdienen dus wel een taxi, en die brengt ons naar het oude centrum van Bogota. De stad doet wat grauw aan, zeker omdat het regent en het ook nog eens heel koud is. We voelen ons niet meteen thuis. Nadat we voor de afwisseling een heerlijke hamburger eten, duiken we vroeg ons bedje in.

Maandag 19 mei 2008

Na een heerlijk ontbijt van een croissant en een carameltompouce gaan we op verkenningstocht door Bogota. Op straat is het ontzettend druk: veel zakenmannetjes, studenten, kooplui, zwervers, shoppers, auto’s en bussen. Om de drukte te ontvluchten duiken we een shoppingmall in. Aan het eind van de dag kopen we kaartjes voor de bios en we genieten van een super leuke film: ‘What happened in Las Vegas’. Echt een aanrader voor iedereen!

Dinsdag 20 mei 2008

We gaan vroeg achter internet om te controleren of Saar al een nieuw neefje of nichtje heeft. Helaas,,. we moeten nog even geduld hebben, maar tjonge jonge wat vinden we het spannend!. Annelieke probeert Felipe te mailen en bellen. Felipe is een jongen die in Bogota woont en ze heeft hem 4 jaar geleden in Thailand ontmoet. ‘s Middags vindt een enthousiast weerzien plaats. Annelieke krijgt een tour door de hoofdstad en luncht in een oud treinstel van waaruit je uitzicht hebt over heel Bogata. Op aanraden van Felipe bestelt Liek een typisch Colombiaans maal en wanneer het wordt opgediend blijkt het een mega groot bord met verschillende soorten vlees te zijn. Het stukje kip van Felipe is er niets bij. Ondertussen vermaken Bar en Saar zich met gezellig shoppen, internetten en simpele lunches bij goedkope eettentjes. We hebben om 5 uur weer met elkaar afgesproken en als we terug bij het hotel zijn pakken we onze tassen en brengt Felipe ons naar het busstation. We nemen de nachtbus naar Cali.

Woensdag 21 mei 2008

Als we na 12 uur bussen in Cali aankomen regent het. De stad ziet er mistroostig uit en we hebben weinig zin om hier te blijven. We zijn inmiddels ook zo gewend geraakt aan de lange busritten en hebben er nog geen genoeg van. We besluiten door te reizen en koers te zetten richting Ecuador, wat nog eens 10 uur in de bus is. Omdat we zeker weten dat we nog eens terug willen komen in Colombia hoeven we ons niet schuldig te voelen dat we eigenlijk niet veel meer dan een paar plaatsjes in het noorden van Colombia hebben gezien. Onderweg naar Ecuador hebben we een geweldig mooi uitzicht. Bergen, watervallen, wilde rivieren en overal mooie mensen. Door wat vertraging komen we uiteindelijk pas om 7 uur in het donker bij de grens aan (terwijl toch echt heel duidelijk wordt afgeraden om in het donker door Colombia te reizen en om in het donker de grens te passeren. Er is ons echter nog niets naars overkomen, en we willen eigenlijk toch een paar stoere verhalen over het enge Colombia, dus we besluiten gewoon door te gaan en het avontuur met guerillas op te zoeken). Bij de grens wisselen we onze laatste pesos voor dollars en zetten uiteindelijk alsnog zonder enig probleem onze eerste stappen in Ecuador. Meteen zien we vrouwen lopen in traditionele kledij met schattige kindjes op de rug en mannen met lange vlechten in het zwarte stijle haar. Het is hier precies zoals de foto’s van de reisbrochures. In een plaatsje dichtbij de grens vinden we een leuk en goedkoop hotel. Eindelijk weer wat normalere prijzen, Colombia was vergeleken bij alle andere landen namelijk heel erg duur. In het restaurantje onder het hotel eten we heerlijke kip met rijst en aardappelen voor maar 75 cent.

Donderdag 22 mei 2008

Barbara laat een wind en we schrikken alledrie wakker. We springen omstebeurt onder de ijskoude douche, kleden ons snel aan en haasten ons naar beneden om in het zelfde restaurant als gister dezelfde maaltijd te bestellen, maar dit keer ook nog met eieren erbij!
Om 11 uur pakken we de bus naar Otovalo. De rit duurt 3 uur maar de tijd vliegt om. Mensen in klederdracht stappen de bus in en uit. We zien vrouwen met dikke truien en gekleurde rokken, mannen met vilten hoeden, mannen met zwarte paardenstaarten, mannen met dikke vlechten, kindjes met miniponcho’s, meisjes met gouden kettingen, maar ook een heleboel hippe mensen met spijkerbroeken, gympen en capuchon-truien aan. We rijden door het andes gebergte en het landschap van Ecuador is spectaculair. Het lijkt alsof er een grote groen/bruin gekleurde lappendeken is neergelegd over bergen en heuvels met schattige riviertjes ertussen. Onze oren ploppen open en dicht door het hoogteverschil. In Ortovalo vinden we een fijne en zeer goedkope kamer. We wandelen door het stadje en gaan op zoek naar goede schoenen die hier zeker nodig zijn in deze kou. Bar slaagt maar Liek en Saar moeten het nog even doen met hun fanatieke wandelschoenen. We gaan lekker dineren in een gezellig klein restaurantje. Bar en Liek bestellen een overheerlijke pizza (Saar is stikjaloers) en drinken een kopje thee tegen de kou (de deur van het restaurant staat namelijk wagenwijd open), en Saar eet een pastaatje en drinkt een zalig glaasje Chileense rode wijn (en Liek en Bar zijn stikjaloers). We sluiten de dag af met een gezellig potje internet.

Vrijdag 23 mei 2008

7:30 Saar wordt wakker en leest stilletjes een boek.
8:00 De wekker gaat
8:20 Saar doucht, Liek wordt wakker, Bar draait zich om
8:40 Saar kleedt zich aan, Liek doucht, Bar wordt wakker
9:00 Saar doet make-up op, Liek kleedt zich aan, Bar doucht.
9:20 Saar zoekt haar was uit, Liek doet make-up op, Bar kleedt zich aan
9:30 Saar leest stilletjes een boek, Liek zoekt haar was uit, Bar doet make-up op
9:40 Saar wilt weg, Liek epileert en Bar zoekt haar was uit.
9:50 We zijn klaar voor de dag!

Na ons gezellige ochtendritueel dalen we af naar het restaurantje van het hostel en bestellen een American ontbijt. Sapje, koffie, eieren, brood met marmalade en boter. Met volle magen brengen we onze was naar een aardig wasvrouwtje, die onze vieze stinkende kleren voor een dollar per uur zal wassen. We bekijken nog even haar winkeltje, en na 20 minuten passen en meten kopen Saar en Like gezellige oorbelletjes. We lopen door het gezellige stadje richting busstation en pakken de bus naar een klein dorpje, waar we achterin een auto springen die ons afzet bij Laguna Cuicocha. We gaan nog snel even naar het toilet, hijsen onze sokken op en doen onze haren in een fanatieke paardenstaart, maar dan gaan we toch echt aan de wandel. We volgen een pad langs het grote meer, wat vroeger de krater van een vulkaan is geweest. In het midden van het meer liggen 2 eilandjes en het meer wordt omringd door hoge bergen met de toppen in de wolken. Het 17 kilometer lange pad leidt ons dwars door de bergen, om het meer heen met het water aan de ene kant en het groen van het platteland aan de andere kant. We moeten klimmen, nemen een appel en een druif pauze en na 1,5 uur lopen bevinden we ons op het hoogste punt, midden in de dikke grijze wolken. Muy rapido trekken we onze poncho’s aan en zakken we neer op onze hurken. Nog maar net op tijd want de regen barst los en keihard kletteren de regendruppels op onze plastic beschermlaagjes. Als 3 dwergjes schuilen we 20 minuten onder de regenjasjes om vervolgens de tocht weer voort te zetten. We lopen dwars door de modder over smalle paadjes tussen de bergen en in de jungle. We lopen door de groene lappendeken waar witte paarden sprookjesachtig aan het grazen zijn en keer op keer worden we verrast door het prachtige meer met haar betoverende eilandjes. Super vies, modderig, kapot, dodelijk vermoeid en hongerig komen we na 4.5 uur aan op de doorgaande weg. We regelen een lift, stappen over in de bus, rennen door de regen naar de wasvrouw, hebben het ijskoud, rennen door de regen terug naar het hotel, hebben het ijskoud, trekken strootjes over wie het eerst mag douchen, douchen omstebeurt, wassen onze gore kleren en worden eindelijk weer warm. Warm en schoon gaan we mega grote porties chinees naar binnen werken. Moe maar super tevree vallen we, terug in ons hotel en in de zachte bedjes, snel in slaap.

Zaterdag 24 mei 2008

De wekker gaat om 6 uur. Niemand reageert. Na een aantal keer snoozen klinkt er een ¨Wat zullen we doen?¨ Na wat heen en weer gekreun besluiten we op te staan om op tijd bij de ¨dierenmarkt¨te kunnen zijn. Een half uur later stappen we door de al drukke straten van Otovalo. Mensen maken hun marktkramen klaar, slepen met enorme vrachten vruchten/kippen/schoenen/tassen op hun rug, eten een warm dampend kip/rijst ontbijt, kletsen met elkaar en onderhandelen over prijzen. Dan zien we een vrouw lopen met aan een touw een krijsend varken. Met een kind in een doek op haar rug probeert ze het beest mee te krijgen. Ook geiten, kalfjes, kippen en andere varkens zien we even later met veel lawaai door de straten gedreven worden. Op de markt, die plaatsvindt op een groot grasveld, is het een enorme drukte. Mensen staan met een of meerdere dieren aan een touw te wachten op de koper van hun dier. Wij schuivelen wat angstig door de vieze modder, tussen de wilde varkens, lama’s, koeien, stieren, ezels en paarden door. We zien dat een zieke koe verkocht wordt voor 5 dollar en een gezonde stier kost 50 dollar. We zien een gezinnetje vertrekken met in hun kar een hele stal: een koe, kalf, een varken en een schaap. Er wordt veel onderhandeld en we zien dollarbriefjes rap in zakken verdwijnen en beesten van eigenaar wisselen. Het geeft een heel erg middeleeuws gevoel, maar wat een prachtige belevenis!
Om 8 uur wordt het wat rustiger en vertrekken ook wij richting het centrum voor een heerlijk ontbijtje. Elke zaterdag verandert het stadje in een grote markt. In alle straten staan Ecuadorianen van Otovalo en andere dorpen hun koopwaar te verkopen aan de vele andere Ecuadorianen en toeristen. Deze markt schijnt de graatste te zijn van heel zuid Amerika. De rest van de dag brengen we natuurlijk dan ook door op de markt. Alles is te koop. Op de etenswarenmarkt liggen geplukte kippen in bosjes klaar en ook een gebraden varken wordt met kop en al aangeboden voor de verkoop. In andere straten worden allerlei handgemaakte waar (Dikke truien, poncho’s, schilderijen, tassen, sieraden, kunst, prullaria, sokken, hoeden etc.) verkocht door prachtige vrouwen in fel gekleurde kleren. We lopen de blaren op onze voetzolen en vermaken ons opperbest op de gezellige markt. We proberen locale specialiteiten uit en komen uiteindelijk kapot terug in het hotel.
‘s Avonds eten we een zalige pizza in een sfeervol restaurantje met openhaard en live muziek. De panfluitmuziek die ons in Nederland nog wel eens kan irriteren, kunnen we nu heel erg waarderen. Na elk nummer klappen we de 5 muzikanten fanatiek toe, waardoor zij vol enthousiasme blijven spelen. We genieten van een heerlijke fles wijn bij de warmte van de openhaard en bespreken al onze belevenissen van de dag.

Zondag 25 mei 2008

We slapen uit en schrikken om kwart over 11 wakker. We moeten ons snel, snel aankleden want anders zijn we later dan 12 uur beneden om uit te checken, wat als gevolg heeft dat we voor een extra nachtje moeten betalen. Hijgend zitten wij 1 minuut over 12 achter de menukaart, terwijl onze tassen braaf bij de receptie op ons liggen te wachten. We bestellen nog maar eens het supe-de-luxe ontbijt en laten het goed smaken. We babbelen gezellig met de restaurant eigenaar die ons nog wat goede tips geeft voor de rest van de reis. Rond 1 uur zitten we in de bus naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Bar en Liek zitten voor Saar, en Saar krijgt gezelschap van een oudere heer. Er wordt een mooie spaans gesproken film vertoond over dinosauriers die de hoofden en ledematen van verschillende mensen afscheuren en voeren aan hun jongen. Echt gezellige kost voor in de bus! De man naast Saar is een beetje een viezerik, maar hij valt gelukkig snel in slaap waardoor ook Saar van deze prachtige film kan genieten.
Wanneer we aankomen in Quito krijgen we kramp in onze magen. De stad is inmens groot en vol bebouwd. Na de heerlijke dagen in Otovalo hebben we geen zin in weer een grote stad. Bij het busstation is Liek sago en Bar en Liek krijgen ‘ruzie’ over een straatnaam. De taxichauffeur grijpt gelukkig in en hij zet ons af in een verrassend gezellig buurtje. Er zijn veel toeristen, maar de stad valt ons alles mee! We doen een verkenningsrondje en komen uit bij een gezellig plein wat veel weg heeft van de Grote Markt in Den Haag. Onder warmte lampen drinken we een kopje koffie en we voelen ons eventjes weer helemaal terug in Nederland. Terug in het hotel maken we een kopje soep. Een klopje op onze deur vertelt ons dat er iemand met ons wil praten, en als we de deur open doen zien we Tom staan. Tom komt uit Engeland en hij wil graag met ons de kroeg in. Prima. We gaan naar een gezellige Ierse pub, drinken bier uit grote pullen, bestellen Irish stew en vertellen elkaar gezellige reisverhalen.

Maandag 26 mei 2008

We worden vroeg wakker, ontbijten bij het internetcafe naast ons hotel en checken meteen even onze email. Saar is nog steeds geen tante voor de tweede keer, en zal de komende tijd nog steeds in spanning zitten. Het is ook tijd om de terugvlucht om te gooien. Als we dat niet snel doen moeten we 6 juni alweer terug naar Nederland, en daar hebben we toch echt nog even geen zin. Saar belt met United Airlines en wordt vriendelijk geholpen door een mevrouw die voor 100 euro per persoon de tickets naar half oktober verplaatst. Liek probeert er nog januari van te maken, maar dat is toch een beetje te gek!
We doen wat research op het internet, want we willen heel erg graag naar de Galapagos eilanden. Tours zijn echter verschrikkelijk duur, dus we zoeken uit of we het op eigen houtje kunnen doen. En dat kan! Blij gaan we naar een vliegmaatschappij om 4 (Esther, reispartner van Barbara, komt als het goed is morgen avond aan en dan zijn we dus met ons viertjes) tickets te boeken voor 29 mei. We zullen in totaal 17 dagen op de eilanden vertoeven, dus ruimschoots de tijd om een super tijd te hebben tussen de mooie beesten en indrukwekkende natuur. We nemen een broodje kip met een aardbeien sapje om te toasten op de aankoop van onze tickets en wandelen nog wat door de stad.
Om 6 uur vleien we ons neer op een terrasje op de ‘Grote Markt’ en maken we gebruik van het happy hour. Lekker twee voor de prijs van 1. Al snel krijgen we gezelschap van 2 jongens die als touroperaters in Ecuador werken en ook Tom komt bij ons zitten. We bestellen een heerlijk kaasplateau (maar niets in vergelijking met de heerlijke kazen in Nederland. Als we over 4,5 maand aankomen op schiphol zouden we graag worden verwelkomd met een bruine boterham, een klein beetje boter en overjarige kaas) nog wat drankjes en duiken nog evetjes een disco in met onze gezellige nieuwe vrienden.

Dinsdag 27 mei 2008

Zucht… we hebben de wekker gezet om 9 uur, zodat we van alles en nog wat actiefs kunnen doen, maar we voelen ons toch wel een beetje brakjes. Veel gezucht en gesteun later zitten we een uur later weer bij het internet café om de hoek. Lekker het zelfde ontbijtje bestellen en weer achter internet. We stoppen onze ipods vol met nieuwe muziek en maken natuurlijk ook weer wat tijd vrij om dit reisverslag te typen voor onze trouwe fans. Morgen zullen we snorkelsets en andere handige Galapagos spullen inslaan en dan donderdag lekker vliegen. We hebben er heel veel zin in, want al zoveel goede verhalen gehoord!!!