Liek en Saar surfen, zien walvissen en raften!

Maandag 16 juni 2008

We pakken onze tassen en ontbijten met een croissantje en een cappuccino bij een bakkertje. Vanaf vandaag reizen we weer low-budget dus gaan we, in plaats van met de taxi, met de bus naar het busstation. We stappen bus nummer 2 in die ons naar de terminal zal brengen. Als we een half uur in de bus zitten vragen we ons af hoe lang de busrit nog zal duren. De taxi deed er immers maar 10 minuutjes over. De bus rijdt de stad uit en een armere buitenwijk van Guayacuil binnen. Uit vervallen huisjes lachen mensen ons vriendelijk toe. Dan stopt de bus op een stoffig bouwterreintje. We zijn na een uur gearriveerd op de terminal, maar wel een hele andere. Omdat hier nooit toeristen komen, komen een aantal mensen nieuwsgierig de bus inlopen. Met een telefoontoestel worden we op de foto gezet. Gelukkig gaat de bus na 5 minuten wachten ook weer terug en worden we vriendelijk nagezwaaid om vervolgens nog 1 uur in de bus te zitten op weg naar de echte terminal. Op de terminal kopen we een ticket naar Montañita en E&B naar Baños. Een emotioneel afscheid volgt en ieder gaat zijn weegs. Een busrit langs de prachtige kust van Ecuador brengt ons naar Montañita, een klein dorpje aan de kust. We zoeken naar een hotelletje en vinden een super mooie kamer met balkon, hangmat en uitzicht op zee. Op het strand drinken we een biertje en kijken we naar surfers die, net als wij een paar dagen geleden, hun eerste passen op hun board proberen te zetten. Ook wij gaan er morgen weer aan geloven. ’s Avonds eten we een pizza, kletsen gezellig op ons balkonnetje en kruipen ons liefdesnestje (klein bed met blauw muskietennet) in.

Dinsdag 17 juni 2008

Midden in de nacht. Saar draait zich om in ons liefdesnestje en knalt met haar knie tegen de kont van Liek. Een ‘Au’ en een ‘sorry’ en een lief aaitje over Liek d’r billen. We slapen verder. Om half 9 worden we wakker. Ontbijtje kopen, waterkoker op volle touren laten draaien en plaatsnemen op het balkon. Zalig! Het weer is niet zo heel erg goed, dus doen we het nog rustiger aan. Zelfs als we door het dorpje wandelen lopen we eindelijk een beetje langzamer. Ff internetten, voetbal uitslagen checken, bier en chips kopen en maar weer surfers kijken. Een vriendelijke Belg komt bij ons zitten en we gaan ook naar hem kijken als hij aan het surfen is. Als we moeten plassen gaan we terug naar ons balkon. Lekker zitten, nog een biertje erbij, beetje voor ons uit staren. We duiken gezellig samen in de hangmat, zien een schildpadschild als decoratie hangen en besluiten even schildpadje te spelen. De zon gaat rustig onder en we nemen nog een slokje bier. Heel rustig lopen we weer door het dorp en eten garnalen met pindasaus en friet. Terug in het hotel zetten we een bakje thee en luisteren we muziek. We poetsen onze tanden en vallen lepeltje-lepeltje in slaap.

Woensdag 28 juni 2008

We staan op, zetten een bakkie koffie, pakken tassen (dit keer zo goed dat ze veel kleiner lijken... cool!) en lopen richting de doorgaande weg. We vatten het plan om weer eens te gaan liften en spotten coole pickup trucks. Helaas is elke auto die we laten stoppen een taxi en zijn we genoodzaakt om toch maar met de bus te gaan. We babbelen met Daniel, een locale visserman, die ons uitnodigt om zaterdag mee uit vissen te gaan. Wij vinden dat een cool plan en hebben dan nog een goede reden om terug te gaan naar Montañita. Zaterdag is hier namelijk een zolang op gewachtte fullmoon party. De bus brengt ons over een mooie bergachtige weg naar Puerto Lopez. In het vissersdorp vinden we een heel relaxed hotel. Als we walvistourjacht gaan regelen we een mooie deal om morgen 4 uurtjes walvissen te gaan spotten op zee. Terug in het hotel kijken we tv (want dat is goed voor ons Spaans, hebben we bedacht). We zijn te lui om uit eten te gaan dus Saar maakt een korte ronde door het dorp waarna we een hamburger en chips op bed eten. Nadat we vinden dat we onze spaanse vocabulaire genoeg bijgespijkerd hebben, gaan de lichten en tv uit en vallen we in slaap.

Donderdag 19 juni 2008

We laten de wekker een half uur snoozen, hebben gewoon nog even geen zin in een nieuwe dag, maar zitten om 9 uur aan een heerlijk Amerikaans ontbijtje. Om half 10 komt de baas der touren bij ons zitten en hij vertelt ons dat we de enigen zijn voor de 4 uur durende walvistour. Die kan dus niet doorgaan. Shit... Wij willen walvissen zien! Hij vindt het zielig voor ons en daarom mogen we, zonder een cent bij te betalen, mee met de 8 uur durende tour. Hoe relaxed (een kadootje van $30,- p.p.!)! We worden naar de boot toe gebracht waar alle andere toeristen al klaar staan voor vertrek. Helaas... weer een suffe groep! Wij weten ondertussen wat de beste plekken op de boten zijn en we gebruiken onze ellebogen om deze plekken te bemachtigen. De motor start en we varen. De boot wordt heftig van links naar recht gestuurd, maar helaas zien we geen walvissen. De rest van de groep neemt het ervan en gaat lekker liggen tukken. Wij houden, samen met de gids en stuurman, het wateroppervlak in de gaten. En dit wordt beloont! Liek ziet links van de boot een gigantische staart het water inglijden. Wanneer Saar opstaat om de staart te bewonderen, krijgt ze een standje en moet ze blijven zitten. Saar heeft flink de pest erin want de rest van de heenweg laat geen walvis zich meer zien. We komen aan bij het National Parc eiland. De hele groep klimt aan wal om daar een gezellige trail te gaan lopen en watervogels te gaan bekijken. Wij blijven samen met een Ecuadoriaan over op de boot en kiezen ervoor om te gaan snorkelen. We varen een stukje verder en duiken bij prachtig koraal het water in. Het water is super helder en we hebben een fantastisch zicht. We snorkelen een klein endje en kijken onze ogen uit. Tot we opeen kleine hapjes in ons vlees voelen. Liek zwemt gillend een stukje verder en Saar begint hysterisch te lachen en verzuipt bijna. Honderden mini visjes zwemmen in scholen onder ons en af en toe komen ze in clubjes van 10 naar ons toe om eens lekker te happen in ons Nederlands vlees. We komen erachter dat wild watertrappelen helpt en woest snorkelend bekijken we nog wat koraal. Doodop van deze heftige zwempartij duiken we de boot weer in. We varen terug naar het eiland waar een tiental schilpadden naar adem aan het happen zijn. We duiken het water weer in en bekijken de gigantische beesten. De kapitein gooit sla en ananas in het water en de schildpadden smikkelen terwijl wij toekijken. We hebben ze al gezien op de Galapagos, maar we zijn super blij dat we nog een keer met ze mogen snorkelen. We drogen op in de boot, relaxen, krijgen snacks en cola en dan is de groep weer terug. Stukje verder varen, groep het water in, Liek en Saar het water in en snorkelen maar weer. We hebben hiervoor al zoveel moois gezien dus brengen wij de tijd door met lijkje spelen. Het is tijd voor wat walvisactie en een broodje. We eten onze sandwich en banaan en houden onze ogen wijd geopend. En ja hoor... we zien in de verte water omhoog gespoten worden! We varen snel dichterbij en zien gigantische vissen, gigantische stunts uithalen. We zien grote staarten, grote lijven en schurftige hoofden. De walvissen springen helemaal uit het water en veroorzaken mega hoge golven. Super fascinerend! De megavissen zwemmen razendsnel en de kapitein kan ze maar met moeite bijhouden. We mogen boven op het dak zitten en rondom de boot zien we walvissen door het water bewegen. Geweldig! We hebben er nog geen genoeg van, maar de tijd is om. Terwijl we terug varen ziet Saar nog een paar van die giganten. Dit keer moet Liek blijven zitten waardoor ze ze niet kan zien, en nou heeft zij de pest erin. Tja.. We hebben het ijskoud en terug in het hotel nemen we een hete douche, waarna we eten en vroeg gaan slapen.

Vrijdag 20 juni 2008

We pakken onze tassen maar weer eens, en nemen een busje terug naar Montañita. In de bus moeten we staan. We waren al een beetje sago en al helemaal wanneer een stelletje schoolkinderen heel asociaal onze plaatsen inpikken. In Montañito trekken we in in onze oude vertrouwde kakkerlakken hotel. We huren een surfboard en lopen met knikkende knieen het overvolle strand op. Eenmaal in het water gaat het surfen veel beter dan gedacht. Na een half uur vallen en opstaan wordt Liek plots gebeten in haar voet. Het is een flinke beet en het bloedt, maar ze besluit toch om door te surfen. Na een tijdje trekt de pijn door in haar been en besluit ze toch maar het water uit te gaan. Een dappere surflocal snelt te hulp en samen met hem gaat Liek naar een huis in de buurt. Daar wordt ze door andere surflocals geholpen en krijgt ze kaarsvet op de beet gedruppeld, aangezien het een soort schorpioenbeet is en dat moet warm gehouden worden. Strompelend (Liek) en huppelend (Saar) leveren we onze surfboards maar weer in en drinken we nog een biertje. Vrijdagavond... tja, dan hoor je eigenlijk te stappen. We zijn echter een beetje gespannen en besluiten na het eten eventjes een cocktail te gaan drinken, bij een van de stalletjes sichtbij het strand. We bestellen allebei een andere cocktail, vinden hem erg lekker en voor we het goed en wel doorhebben, hebben we alle cocktails van de kaart uitgeprobeerd. Heerlijk ontspannen steken we het straatje over en gaan we dansen in een gezellige disco.

Zaterdag 21 juni 2008 t/m woensdag 25 juni 2008

De dagen vliegen voorbij terwijl we niet heel veel doen. We ontbijten met tostades en batidos, we oefenen onze surfskills, we genieten van goedkope cocktails, bezoeken een fullmoon party, eten lekkere visjes en maken wandelingen over het strand waar dagelijks 12 dolfijnen langs de kust zwemmen. Prachtig gezicht!! Ook staan we deze dagen 3 keer om 6 uur op omdat we zo graag met een visserman meewillen, maar de vissermannen vissen niet en dus gaan we rond 7 uur weer terug onze bedjes in. We zouden hier nog wel weken kunnen blijven hangen, maar in augustus moeten we in Bolivia zijn voor het vrijwilligerswerk, dus pakken we woensdag de nachtbus naar Baños.

Donderdag 26 juni 2008

Om 7 uur komen we aan in Baños. We kijken meteen onze ogen uit. Het kleine dorpje ligt in een dal aan een wilde rivier, omgeven door felgroene en hoge bergen. Vanuit ns hotelkamer hebben we uitzicht op deze bergen. Ookal hebben we in de bus al veel geslapen, we zijn toch wat gaar en we doen nog eventjes onze oogjes dicht. Om 10 uur lopen we het dorp in en regelen we een rafting tour voor morgen. Spannend! De raftingman tipt ons een mooie wandeling door de bergen, maar we zijn lui en verzinnen liever onze eigen wandeling richting de rivier. Vanaf de brug bij de rivier zien we een steen waar we graag op willen liggen en we klauteren de stijle helling naar beneden af. Dwars door enge slangenbosjes zoeken we de weg naar de rivier. Liek wordt nog aangevallen door een enge spin en Saar kijkt moedeloos in het rond. We proberen om via een huis bij de rivier te komen, maar dan komen 3 blaffende en enge honden naar ons toegesneld. We rennen van angst weg en komen gelukkig, na een uur zoeken naar de weg, een local tegen die ons langs de enge honden bij de rivier brengt. We vinden een andere steen en spreiden het sprei, dat we meegenomen hebben uit het hotel, uit en gaan lekker in het zonnetje liggen. Liek vond het een slecht idee om bikini’s mee te nemen, maar het is nu zo warm dat we besluiten om dan maar in onze bh’s te gaan zonnen. Als we een uurtje lekker liggen te genieten van het geluid van het kolkende water, het prachtige uitzicht en een lekker muziekje op de achtergrond, horen we opeens gefluit. We weten niet hoe snel we onze t-shirts aan moeten trekken en kijken verschrikt om ons heen. Niemand.... Ook na een aantal minuten is nog geen mens verschenen. ‘Zal het misschien de muziek geweest zijn?’ zegt Saar. En als we de muziek terugspelen, horen we inderdaad een duidelijk lokfluit. Dom! Als de zon achter de bergen verdwenen is, stappen we weer, langs de enge honden, terug naar het dorp. Als we onze mail checken blijkt dat Bar en Es ook nog steeds in Baños zijn. Super leuk! We gaan direct naar hun hotel, wisselen verhalen uit en bekijken de foto’s van afgelopen week.

Vrijdag 27 juni 2008

Om 8 uur zitten we samen met E&B aan een ontbijtje en om 8.50 melden we ons bij het adventure kantoor. We worden voorgesteld aan onze mede raftkandidaten (2 zusjes uit de States), een gids, chauffeur en een helpertje. We verzamelen de uitrusting, stoere helmen en wetsuits en klauteren een safari jeep in. Na 50 minuten door een prachtig berglandschap en naast de woeste rivier gereden te hebben, rijden we over een gammele brug hoog boven de rivier, naar een klein hurje. We kleden ons om en moesten naast de boot gaan staan (die nog op het droge ligt). We krijgen eerst namelijk nog even wat instructies, zoals wat te doen bij het omslaan van de boot, wat te doen als je uit de boot valt en hoe je moet peddelen. Liek wordt gevraagd om dingen voor te doen maar de instructeur is streng en Liek begrijpt door de zenuwen geen snars van zijn spaans en doet alles verkeerd. Als hij bijvoorbeeld haar peddel vastpakt om aan te tonen hoe sterk de stroming kan zijn, denkt Liek dat ze de peddel uit zijn handen moet trekken en ontstaat er een soort van worsteling. Tja, beetje knullig!! Vervolgens moeten we in de boot gaan zitten. Wij zitten voorin en Saar wordt als kapitein aangesteld. Dit houdt in dat ze continue uno, dos, uno, dos moet roepen. Heel hard. Ok, genoeg instructies, we zijn er klaar voor! We tillen de boot boven onze hoofden en op onze helmen (Saar is te klein en de boot zweeft boven haar hoofd) en we sjouwen het gevaarte het water in. We gaan keurig op het randje zitten en volgen braaf de bevelen van onze gids op (adelante, atras, alto etc.) Super fanatiek zitten we voorop de punt en Saar raakt binnen 5 minuten al bijna haar stem kwijt. De rivier is niet verschrikkelijk eng, maar soms zitten er spannende stukken in waarbij we de boot recht in hele hoge golven sturen zodat Liek door de boot vliegt en Saar water met stukken steen aan het slikken is. We moeten ons regelmatig stevig vastgrijpen en op hoge golven peddelen we lullig een beetje in de lucht. Het grote avontuur duurt 1,5 uur en we genieten van de wilde tocht. Wanneer we aankomen bij het eindpunt staan 3 politiemannen en de chauffeur te kijken hoe we naar de kant roeien. Vlak voor de kant botsen we tegen een kleine kei en Saar rolt van de boot en valt in het water, zo overboord geslagen! Zoals geleerd houdt ze zich goed vast aan de boot, geeft ze haar peddel aan Liek en beweegt ze niet. Liek probeert Saar vervolgens aan haar zwemvest onhoog te trekken (zoals geleerd)en na heel veel getrek en gesjouw zit Saar weer in de boot maar is Liek weer achterover gevallen en probeert tussen de zusjes spartelend overeind te komen. Tja... wederom weer een beetje knullig allemaal! We kleden ons om in de bosjes, eten een lunch in een comedor en een uur later zijn we terug in Baños. We ontmoeten Bar en Es bij ons hotel en we gaan de locale dierentuin een bezoekje brengen. De dierentuin ligt midden tussen de bergen en naast de rivier, prachtige setting! We lopen langs papagaaien die vrolijk ‘ola’ en ‘adios’ roepen, we worden omver gelopen door groepen gillende schoolkinderen en we zien verschrikkelijk veel beesten die we eerder deze reis in het wild zijn tegen gekomen. Terug in het hotel chillen we, kijken we een filmpje en vervolgens eten we een kopje kaassoep en een kippetje.

Zaterdag 28 juni 2008

Met heerlijke warme broodjes van de bakker staan we om 6.50 klaar bij de bushalte. Vandaag gaan we naar Cuenca. We stappen een bus in die ons in 2 uur naar Riobamba brengt, waar we na een plas en een koffie de volgende bus pakken die er 6,5 uur over doet. Omstebeurt doen we een dutje, omstebeurt kijken we uit het raam en we luisteren naar de muziek op onze Ipods. Het is een lange tijd geleden dat we zo’n grote afstand overdag hebben afgelegd en het voelt alsof we weer opnieuw op vakantie zijn. Wanneer de bus stopt voor een korte pauze gaan we op een stoepje zitten en genieten we van een heerlijk zonnetje. Er loopt een meisje langs en tot onze grote verbazing zegt ze ‘goede morgen!’ en loopt ze door. Dat is bizar, ben je in een mini bergdorpje ergens in Ecuador, wordt je door een local in je eigen taal aangesproken.. We rijden bergen op en af, dorpjes in en uit en hele stukken langs rivieren om rond 4 uur aan te komen in de prachtige stad Cuenca. Vanavond komen er 2 goede films op televisie die we graag willen zien dus vragen we een taxichauffeur op het busterminal om ons af te zetten bij een goedkoop hotel met tv en kabel. Hij zet ons echter af bij een duur hotel zonder tv op de kamers en zuchtend lopen we door de gezellige straatjes op zoek naar de perfecte locatie. Helaas hebben we weinig succes en we lopen een drogist binnen om de 3 dames achter de toonbank om hulp te vragen. Ze pakken het telefoonboek erbij en bellen hotel na hotel tot ze na een half uur een redelijk goedkoop hotel voor ons hebben gevonden. Onderweg naar het hotel lopen we nog wat andere hotels binnen en uiteindelijk hebben we een super kamer met kabel tv voor een zeer goede prijs! We slaan pizza, chocola en chips in en zitten om 8 uur klaar voor de films. Heerlijk filmavondje! Helaas zijn we kapot en om half 10 liggen we te snurken..

Zondag 29 juni 2008

We worden wakker van het zonnetje dat vrolijk naar binnen koekeloert en zingend staan we op en maken we ons klaar voor een nieuwe dag. We gaan wat dorpjes in de omgeving bekijken en we pakken samen met local gezinnetjes de bus. Na 40 minuutjes bussen komen we aan en gaan we op zoek naar de groente en fruit markt. We zien geen andere toeristen en de locals lachen ons vriendelijk toe. Mensen zijn nieuwsgierig naar ons en we worden verlegen van alle aandacht die we krijgen. We lopen wat door het dorpje, eten en drinken wat en gaan rusten bij de rivier. Aan de overkant van de rivier staan mensen in een kring en volwassenen en kinderen spelen spelletjes. Het ziet er erg gezellig uit en als we niet zo verschrikkelijk lui waren geweest hadden we graag met ze meegedaan. We pakken een andere bus en laten ons afzetten bij een dorpje 5 kilometer verderop. We lopen wederom een rondje, babbelen wederom met de nieuwsgierige locals en eten en drinken meer. Om al het eten en drinken te verteren besluiten we de 5 kilometer terug te wandelen (het is een erg makkelijk pad, alleen maar bergafwaarts) om vervolgens weer de bus terug te pakken naar Cuenca. Terug in het hotel vragen we aan de eigenaar om een dvd speler en we installeren ons lekker op onze bedjes om een vandaag gekocht filmpje te bekijken. We verplaatsen ons naar de overkant en eten een pastaatje en drinken een glaasje wijn. We verplaatsen ons voor de laatste keer deze dag, weer hup de bedjes in en we kijken nog maar weer een film.

Maandag 30 juni 2008

We hebben het druk vandaag!! We willen het verhaal op internet zetten, we willen shoppen en shoppen en we willen shoppen. En misschien iets van Cuenca zien. De hoteleigenaar vertelt ons over een super shoppingmall 20 minuten verderop en we besluiten erheen te lopen. Met een plattegrond in de hand stappen we stevig door. We ontbijten een lekker goedkoop ontbijtje halverwege en stappen nog maar wat door. Na een uur stappen vragen we een opaatje voor de zekerheid nog maar eens de weg. Opaatje wijst naar waar we vandaan komen en dan nog veel verder... o.. We houden een taxi aan en eerst rijden we terug naar het centrum toe om de oma van de taxichauffeur af te zetten, om vervolgens zelf afgezet te worden bij de mall. We lopen daar wat rond, doen een aankoopje en horen opeens ‘he, Liek, Saar!’ We kijken elkaar eerst verbaasd aan, dan kijken we verbaasd naar boven en daar zien we Bar en Es! Hoe toevallig! We spreken af voor vanavond en gaan voor nu ieder ons eigen weg. Liek heeft een internet afspraak en we gaan op zoek naar een internetcafe. Er is er helaas geen in de Mall dus maar weer naar buiten. Van 2 aardige heren in een pickup krijgen we een lift en nu zitten we dus weer achter de computer om ons verhaal te doen. En dit was het dus weer. We vinden Cuenca een geweldige stad en we denken hier nog wel een paar dagen te blijven om daarna naar Peru te gaan.... Tot de volgende keer!!!